Tam Benim Tipim: Bir Font Kitabı (Simon Garfield)

Tam Benim Tipim: Bir Font Kitabı (Simon Garfield)


Simon Garfield’ın Just My Type adıyla 2010 yılında yayınladığı font kitabı, Tam Benim Tipim adıyla 2012 yılında Domingo Yayınları ile dilimize çevrildi. Uzun bir süredir gördüğüm ve merak ettiğim ancak kalabalık okuma listemden dolayı fırsat bulamadığım bu kitabı sonunda alıp okudum ve bahsetmeye değer olduğunu düşündüğüm için blogumda yer veriyorum.

Tasarımın bu yönünü, yani yazılım ve uygulama alanları dışında kalan bölümlerini anlatan (en az Türkçe yayınlanan) pek fazla kitap yok. Tam Benim Tipim, fontların tarihçesi, tasarımcıları ve tipografi ile ilgili, muhtemelen daha önce bilmediğiniz çok sayıda ilginç bilgi içeriyor.

Fontların bilinmeyen öyküleri

Kitapta genel olarak, en bilinen ve hikâyesi en ilginç fontların tasarlanma öyküleri ve onları hayata geçiren tasarımcılar anlatılıyor. Yıllardır kullandığınız ve sadece adını bildiğiniz fontların oldukça ilginç öyküler, amaçlar ve detaylar barındırdığını öğrenmek gerçekten şaşırtıcı.

Oluşturulan birçok farklı öyküsü var demiştim. Çoğu belli bir amaç için tasarlanmışlar. Kimisi bir metronun, bir otoyolun tabelalarını standartlaştırmak için, kimisi bir markaya kimlik kazandırmak, kimisi bir ülkenin karakteristiğini yansıtmak, kimisi bir derginin harflerden oluşan logosu için tasarlanmış.

İlginç bilgiler ve detaylar

Bazı çok bilindik fontların aslında başka fontlara ucuz bir alternatif olması için tasarlandığını öğrenmek de şaşırtıcı bilgiler arasındaydı. Örneğin Arial’in, 1980’lerin başında Helvetica’nın alternatifi olsun diye tasarlanması ve onun bir nevi klonu olması ve yine Monotype tarafından tasarlanıp lisansı Microsoft’a verilen Segoe fontunun da Frutiger fontunun bir nevi klonu olması gibi.

Bir başka şaşırtıcı detay da, yeni olduğunu sandığım birçok fontun en az 50, 100 sene hatta bazılarının birkaç yüzyıl önceden tasarlanmış olması. Örneğin Baskerville (1754), Franklin Gothic (1905), Cooper (1922), Futura (1927), Gill Sans (1928), Times New Roman (1932), Century Gothic (1936), Optima (1952), Helvetica (1957).

Beklentileri aşan “Bir Font Kitabı”

Kitabı bitirdiğinizde, o ana kadar font dünyasının ne kadar eski, büyük ve derin olduğunu, aynı zamanda da sizin bu dünyaya bir tasarımcı bile olsanız aslında ne kadar uzak olduğunuzu anlıyorsunuz ve fontlara olan bakışınız değişiyor. Bu sebeple grafik tasarımcılar, kullanıcı deneyimi tasarımcıları ve marka odaklı pazarlamacıların bu kitabı okumasını öneririm.

3 Yorumlar

Yorum Yaz
  1. 1
    fatih

    merhabalar farklı font kitabı var mı peki yerli veya yabancı tez konum font üzerine ne kadar çok kaynak yazıma destek olacağından şimdiden tşk ederim.

+ Leave a Comment